REAKTORY Uwodornienia

Reakcja uwodornienia zwykle obejmuje trójfazową zawiesinę – ciekły olej, stały katalizator w fazie zawiesiny i pęcherzyki wodoru jako fazę gazową. Ponieważ istnieje wiele granic fazowych, bardzo ważnym czynnikiem jest przenoszenie masy, a zwłaszcza dyspersja wodoru. Układ mieszania zastosowany w reaktorze ma ogromny wpływ na współczynnik przenikania masy przy transporcie gaz-ciecz.

Obecnie stosowane typy systemów mieszania można podzielić na dwa główne typy

1. Zbiorniki z mieszaniem (zewnętrzne) Reaktory pętlowe

2. Mieszane naczynia

Są to zazwyczaj reaktory okresowe „ślepe” (tj. bez zewnętrznej recyrkulacji wodoru).
W przeszłości często stosowano reaktory z recyrkulacją, w których wodór był zawracany na zewnątrz reaktora. Ten typ nie jest już powszechnie używany.
Główne różnice między ślepymi reaktorami z mieszaniem dotyczą zazwyczaj rodzaju zastosowanego wirnika i sposobu, w jaki usprawnione jest porywanie wodoru z przestrzeni nad roztworem.

Główne typy można podzielić na następujące kategorie:

• Wirnik turbiny z płaskimi łopatkami (Rushton):

Jest to najczęściej używany typ wirnika. Zwykle ma 6 ostrzy, chociaż liczba ta może się różnić - przykręconych do tarczy na obracającym się wale. Generuje promieniowe wzorce przepływu. Bełkotka wodoru często ma kształt pierścienia tuż pod wirnikiem. Jest to prawdopodobnie najpopularniejszy wirnik w reaktorach na olej jadalny (szczególnie starszych), ale w żadnym wypadku nie jest idealny do dyspersji wodoru w oleju.

• Wirnik CD-6/BT-6 (Chemineer):

Jest to ulepszenie poprzedniego wirnika, charakteryzujące się wyższymi współczynnikami przenoszenia masy i mniejszym prawdopodobieństwem kawitacji. Poniżej znajduje się kilka informacji na temat CD-6 i BT-6, dostępnych na stronie internetowej Chemineer.

• Wirnik osiowy (Lightnin):

Podczas gdy poprzednie dwa wirniki mają promieniowy wzór mieszania, osiowy wzór mieszania zapewniają wirniki pompujące A315 (w dół) i A340 (w górę) firmy Lightnin. Producenci twierdzą, że zapewnia to lepszą indukcję wodoru z przestrzeni nad roztworem i zapewnia lepszą dyspersję wodoru w dolnej połowie reaktora.